KERTERİZ : Sabit bir cismi hedef alıp gitmek.

ALESTA : Hazırlık komutu.

BAŞTAN KARA : Teknenin yanaştığı yere veya iskeleye baş taraftan yanaşması.

KIÇTAN KARA : Teknenin iskeleye veya başka bir yere kıç taraftan yanaşması.

BORDALAMAK : Teknenin iskeleye yandan yanaşması.

AYI BACAĞI : Pupada ana yelkenin bir tarafta, flok veya cenovanın diğer tarafta olma durumu.

İĞNECİK GİTME : Rüzgarın tam arkadan veya 180 dereceden gelmesi.

ORSA : Rüzgara en dar açı ile yaklaştığımız seyir türüdür.

APAZ : Rüzgara dik bir açıyla gidilen seyirdir veya rüzgarın tekneye yandan gelmesi olarak tanımlanabilir.

PUPA : Rüzgarın tekneye arkadan gelmesi ile gidilen seyirdir.

KNOT : Rüzgar birimidir. (deniz mili/saat)

İSKELE : Teknenin sol tarafına denir. Kırmızı renk ile gösterilir.

SANCAK : Teknenin sağ tarafına denir. Yeşil renk ile gösterilir.

CAMADAN VURMAK : Yelken alanını küçültme işlemidir.

KONTRA : Karşı anlamına gelir.

ARYA : Bayrağı basmak anlamında kullanılır.

VİRA : Çapa çekmek anlamında kullanılır.

FORA : Yelkenleri basmak anlamında kullanılır.

TOKA : Arya edilen bayrağın bağlanması.

TORNİSTAN : Geri geri gitmek.

FAÇA FLOK : Flok yelkeninin tersten doldurulması.

KÖRE KALMAK : Yelkenlerin rüzgar almaması durumu.

BOFOR : Rüzgar birimi.

PALAMAR HALATLARI : Tekneyi karaya bağladığımız halatların isimleridir.

AÇMAZ HALATLRI : Gemilerin limana bağlanması ve sahilden esecek rüzgârla rıhtımdan uzaklaşmaması için baş, kıç çizgisine dikey olarak bağlanan kısa halatlardır.

RODALAMAK : İskotaların toplanması.

NETA ETMEK : Teknenin veya donanımlarının düzenlenmesi.

BOŞUNU ALMAK : Halatların bir önceki konumundan daha gergin hale getirilmesi.

ÇAPARİZ : Donanımların veya sistemlerin düzenli çalışmaması hususu.

PUPA PALANGASI : Bumbanın yüksekliğini veya yukarı aşağı hareketini ayarlayan kısımdır.

İSKOTA : Yelkenlere açı vermek için kullanılan halat.

BORDA : Teknenin yan tarafı.

ISTRALYA : Direk ve çubukların cundalarında baş ve kıça doğru inen sabit arma, veya teknelerin postalarını baştan kıça kadar birbirlerine bağlayan kuşak.

ÇARMIH TELİ : Çarmıhlar direğin sağına ve soluna konan yatay çubuklardır.

CEMKİLİT : Halatları sabitlemek için kullanılan parça.

GENOVA : Ana direğin önündeki yelken.

FLOK : Direğin ön kısmında ve bir yakası bas ıstıralyaya bağlı sekilde çalışır. Genova yelken de denir.

BUMBA : Ana direğe ve anayelkene bağlı olan direk.

BALON GÖNDERİ : Balon yelkenini rüzgar üstüne taşımak için kullanılan ve balonu düzgün bir şekilde kullanmamızı sağlayan, ana direğe bağlanan yardımcı direk.

SALMA : Teknenin rüzgar altına kaymasını engelleyen ve dengesini sağlayan, teknenin altındaki parça.

DÜMEN : Teknenin kıç tarafında bulunan, tekneye yönünü veren kısım.

YEKE UZATMASI : Dümene bağlı olan ve dümeni rahat bir şekilde kontrol etmemizi sağlayan parça.

GURÇATA : Ana direk üzerindeki çubuğun armasını yapmak ve üzerlerine çanaklık kurmak için mauna kollarının üstüne ve omurgaya aykırı konulan ağaç kütükler.

MANDAR : Yelkenlerin basılmasına yardımcı olan halat.

ÜST BASKI : Balon gönderini yukarı kaldırmak için kullanılan halat.

ALT BASKI : Balon gönderini sabitlemek için kullanılan halat.

BALON : Baş ıstıralyanın da önünde açılan üçüncü tip yelkene “balon” yelken denir. Yarışlarda kullanılan yelkendir.

ARKA YAKA : Ana yelkeni bumbaya yaklaştırarak, rüzgar alışını değiştirdiğimiz halat.

KANİNGAM : Ana yelkeni yukarıdan aşağıya doğru gerdirip bağladığımız halat takımı.

DOLAP DÜMEN : Yeke dümen yerine direksiyon şeklinde kullanılan dümen türü.

SİNTİNE : Geminin en altında bulunan ve kirli atıkların bulunduğu bölüm.

OMURGA : Tekne iskeletinin altında ve ortasında yer alır.

BODOSLAMA : Teknenin başını ve kıçını oluşturmak için uzanan, düşey veya eğik, omurganın devamı olan uzantı.

POSTA : Omurgaya bağlanan teknenin kaburgasını meydana getiren eğri araçlardır.

KEMERE : Karşılıklı postaları birbirine bağlayan teknenin enlemesine, kirişlerine ve teknenin en geniş yerine denir.

KEMERE HATTI : Teknenin ortasından geçen ve omurgaya dik olan hattır.

AYNA : Teknenin kıç şeklini düzleştirmek için kıç bodoslamaya bağlanan enine parçaya denir.

KÜPEŞTE : Posta başlarını tekne boyunca bağlayan ve güvertenin en dıştaki ilk parçasıdır.

GÜVERTE : Kemerlerin üzerini kaplayan ve baştan kıça uzanan alana denir.

BORDA KUŞAKLARI (YUMRU) : Borda kaplamasını çarpma ve vurmalara karşı koruyan ve tekne boyunca uzanan yuvarlak çıkıntıdır.

ISKAÇA : Direğin tabanıyla oturduğu yere denir.

DÜMEN PALASI : Kıç bodoslamaya takılan, teknenin istenilen yönde gitmesini ve dönmesini sağlayan levhaya denir.

DÜMEN YEKESİ (YEKE) : Dümen palasını kontrol eden parça.

PUNTEL : Teknenin etrafına güvenlik amacıyla konulan vardavela tellerini destekleyen dikme çubuklara denir.

VARDAVELA : Tekne etrafını güvenlik amacıyla koruyan tellere denir.

BORDA : Teknenin su kesiminden yukarıda kalan dış kısmına denir.

KARİNA : Teknenin su altında kalan dış kısmına denir.

ALABANDA : Teknenin su üstünde kalan iç kısmına denir.

ABORDA : Bir teknenin, bir başka tekneye, rıhtıma veya iskeleye bordasını vererek yanaşmasına denir.

ALARGA : Bir teknenin sahilden açıkta durması, beklemesi durumuna denir.

AVARA : Teknenin yanaşık olduğu yerden ayrılması.

ALABORA : Bir teknenin ters dönmesine denir.

ARMA : Yelkenli teknelerde, direk ve yelken ile ilgili özellikleri kapsayan genel terime denir.

ISTRALYA : Bir teknede direği baş-kıç doğrultusunda destekleyen tellere denir.

ÇARMIH : Bir teknede direği bordalar istikametinde destekleyen ve iki yandan tekne gövdesine bağlayan tel veya çubuklara denir.

ISKOTA : Yelkeni kontrol eden ve kontrol ettiği yelkene göre isimlendirilen halata denir.

MANDAR HALATI : Yelkeni basıp indirmeye yarayan halat.

GURCATA : Yelkenli teknelerde direğin orta boyunda veya yukarısında çarmıhları iki yana doğru açan çıkıntılara denir.

KONTRA : Bir yelkenli teknenin rüzgarı kullandığı taraf.

TRAMOLA : Yelkenli teknenin rüzgar üstüne doğru dönerek kontra değiştirmesi.

KAVANÇA : Yelkenli teknenin rüzgar altına doğru dönerek kontra değiştirmesi.

VOLTA : Halatın koç boynuzu, anele gibi yerlere bağlanması.

FORA : Bir yere bağlı halat veya düzeneğin çözülmesi, çıkarılası veya açılması.

ARYA : Bir halat yardımıyla yukarı çekilmiş yelken, flama gibi şeylerin aşağıya indirilmesi..

HİSA : Herhangi bir şeyin (yelken gibi) yukarı kaldırılması, çekilmesi.

MAYNA : Yükün indirilmesi, aşağıya doğru yavaşça bırakılması.

LAÇKA (LAŞKA) : Halatın tamamen elden çıkarılmadan boşlanması.

VARDA : Sakın, kendini kolla kaçınılması.

TOKA : Bir cismin istenilen yere çıkarılması.

VİRA : Halatı çekmek veya yükseltmek.

MOLA : Bir halatın bağlı olduğu yerden tamamen bırakılması. (Foranın karşıtıdır)

LAVA: Eldeki halatın çekilmesi, gerilmesi.

ALESTA : Bir işin yapılmasına “hazır ol” uyarısı veya işin yapılmasına hazır olunduğunun bildirilmesi.

BAŞTAN KARA : Kıçtan demirleyip, tekneyi baştan karaya bağlamak.

KIÇTAN KARA : Baştan demirleyip, tekneyi kıçtan karaya bağlamak.

PRUVA : Teknenin ön kısmından yani baştan ileri ufuk yönündeki alana denir.

PUPA : Teknenin arkadan yani kıçtan ileri ufuk yönündeki alana denir.

RÜZGAR ÜSTÜ : Rüzgarın estiği taraf.

RÜZGAR ALTI : Rüzgarın esmediği taraf.

ANELE : Hareketli demir halka. (Çapanın halat veya zincire bağlanan hareketli halkası)

KALOMA : Çapaya bağlı halat veya zincire denizde verilen uzatma payı.

APİKO : Çapanın dipten kopmadan önceki durumu, zincir dikine ve gergin durumdadır.

SALPA : Çapanın dipten koptuğu, zincirin sallandığı an.

AGANTA : “Kaçırma, tut” anlamındaki komut.

LUMBOZ : Bordalara açılmış ve teknenin içine hava ve ışık girmesini sağlayan sızdırmazlara denir.

FİRENGİ DELİĞİ : Güvertede biriken suları boşaltması için teknenin küpeştesine açılan deliklere denir.

USTURMAÇA : Teknenin iskeleye veya başka bir tekne üzerine bağlanırken zarar görmemesi için araya koyulan sentetik maddelerden yapılmış balon veya silindir şeklindeki yastıklara denir.

MANİKA : Hava akımını içeri yönlendirerek, tekne içinin havalandırılmasını sağlayan donatıya denir.

ÇIMA : Halatın uç tarafı.

BEDEN : Halatın yükü taşıyan kısmı.

HALAT : Çevresi 2,5 cm’den veya çapı 8 mm’den büyük, tel veya bitkisel, sentetik liflerden örülü iplere “halat” denir.

EL İNCESİ : İnceliği ile 2,5 cm’ye kadar atılabilen ve asıl halata kılavuzluk yapan iplerdir.

FUNDA : Demirin atılması.

VİRA : Demirin alınması.

KALOMA : Demirleme için bırakılması gereken zincir veya halat miktarı.

TONOZ : Su içine yerleştirilen ve teknenin bağlanmasını sağlayan beton ağırlık.

IRGAT : Teknenin ağır olan demirini çekmeye yarayan motorlu vinç.

HIRÇA MAPASI : Demirleme zincirinin sonunu tekneye bağlayan mapa.